Raj utracony. Historia znikania
Film Howletta w rzeczowy, ale i zabawny sposób dokumentuje proces wymazywania z krajobrazu Birmingham wybudowanego w 1973 roku gmachu Biblioteki Centralnej. Na początku XXI wieku, gdy historycy architektury obwołali budynek projektu Johna Madina jednym z najznakomitszych przykładów brytyjskiego brutalizmu, włodarze miasta planowali już jego wyburzenie, głośno mówiąc o nim jako o skazie na miejskiej przestrzeni. Film Howletta to próba analizy miejsca biblioteki tak w urbanistycznym i społecznym krajobrazie Birmingham, jak i w kulturowej i politycznej historii Wielkiej Brytanii oraz świata. Reżyser wskazuje zarówno na zalety, jak i wady budynku, starając się przy tym odpowiedzieć na pytanie: czy to, że uznano go za brzydki, jest wystarczającym argumentem, by na zawsze zniknął?
Architektura musi płonąć
Szalone lata wiedeńskiego akcjonizmu bezsprzecznie wywarły na Wolfa D. Prixa i Helmuta Świczinskiego, partnerów założonego w 1968 roku biura architektonicznego „Coop Himmelb(l)au”, ogromny wpływ. Ich zamiłowanie do wprowadzania w swoich budynkach zaburzenia i defragmentacji najmocniej manifestuje się w nadbudowie kamienicy przy Falkenstrasse. W dokumencie Mathiasa Fricka, Prix opowiada o swoich motywacjach i drodze do praktykowanego przez siebie stylu.
Pałace dla ludu
Dokument to wędrówka przez pięć socjalistycznych budynków-ikon, świadków historycznych zawirowań XX wieku: Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego, Pałacu Serbii w Belgradzie, nieistniejącego już Pałacu Republiki w Berlinie, Narodowego Pałacu Kultury w Sofii i Pałacu Parlamentu w Bukareszcie.
Zawód Architekt
Jak wyglądała praca architekta i architektki w Miastoprojektach w czasach komunizmu, a jak zupełnie inaczej zaczęła funkcjonować po jego upadku? W tym dokumencie z 1992 roku prześledzimy realia zachodzącej na przełomie lat 80. i 90. zmiany.
Czerwony Pałac
Historia Pałacu Kultury i Nauki, oraz otaczającego go terenu, to nieustająca od wielu lat, zmieniająca swój kierunek dyskusja. Jaką rolę powinien odgrywać w dynamicznie rozwijającym się i zabudowywanym wieżowcami centrum ten budynek i przestrzeń wokół niego? Ten krótki film z 1992 roku zawiera mnóstwo ciekawych materiałów, dokumentujących koncepcje nadesłane na konkurs zagospodarowania „ścisłego centrum Warszawy”.
Komedia małżeńska
Lata 90. we wszystkich krajach dawnego Bloku Wschodniego okazały się okresem wielkich przemian gospodarczych, politycznych, społecznych czy obyczajowych. Polki i Polacy także odbyli przyspieszony kurs kapitalizmu i zmierzyli się z gwałtownym przejściem od kolektywizmu do indywidualizmu. Zachwiały się też fundamenty organizacji życia rodzinnego, do czego z dowcipem nawiązał Roman Załuski w swojej komedii obyczajowej. Jan Englert i Ewa Kasprzyk jako główni bohaterowie mierzą się w niej z rosnącym w Polsce w siłę feminizmem. Stłamszona małżonka wyfruwa z gniazdka w bloku na Gądowie na samodzielny podbój stolicy.
Inne miasto
Sztokholmska dzielnica Hammarby Sjöstad i jej plany urbanistyczne stworzone w latach 90. stały się wzorem dla projektowania miast na całym świecie. Bohater filmu, urbanista Jan Inghe (1944-2005), w swojej pracy projektowej z powodzeniem łączył modernizm ze szczególną troską o mieszkańców. W procesie projektowania szczególną uwagę Inghe poświęcił kompozycji budynków, wpisaniu ich w istniejący teren nadbrzeżny oraz urozmaiceniu obiektów detalami, a także dzieciom i ich potrzebom, nie tylko budując wiele placów zabaw, ale też projektując przestrzenie wspólne dostosowane do dziecięcych warunków fizycznych.
Kopenhaga. Najlepsze miasto świata
Obserwując zmiany zachodzące w miastach na całym świecie, można pomyśleć, że Kopenhaga, konsekwentnie realizując swoje cele w rozwoju, stała się miejscem idealnym. Zrównoważony rozwój, proekologiczne podejście do projektowania i funkcjonowania społeczeństwa, nowatorskie rozwiązania w architekturze i uważność na poprawę jakości życia mieszkańców – tak opowiada o sobie stolica Danii.